derli toplu çıkınımız omzumuzda

ışığı istif ettiğimiz yoldayız

kimi saçımızda değirmi gözler

kimi sükutumuz isyan eder

gülümseriz neye bilmeden

kabul töreni bu sonsuz bilmeceler

tozlu bir trenden geçeriz

tepeden tırnağa tren rengimiz

cemrelerle açtırdığımız çiçeklerde gizleniriz

sayfiye evleri bunlar, kışlıklarda gerçeklerimiz

duru bir su olup kalmak öylece, hem

hem, yağmurun neş’esini ummak her gece

istesek de istemesek de

gülümseriz damla damla

isyanımız süzülür yanağımızda