ekim’lerde sazlıklardan duyulur yağmurda yaklaşan sesiniz

o sersem kırlangıçlar çıkmaz yuvalardan çoğu gitmiş

baldan tatlı sözleriniz

ellerinize bıraktığımız gül kokusu

yeşeren gözleriniz

biz miyiz kalan yerli yerimizde

yoksa siz mi çoktan alıp gittiniz başınızı

bilmezdim beyazdan da beyazı

buğday kırıklarıydı dokundu apansız saçlarımıza

erken olduğunu söyleyemedik

kılı kırk yaran ömrümüz düşmüş sizinkinin peşine

oysa siz rahat, gamsız

ne tasa

onu da bize miras bıraktınız

ekim’lerde sazlıklardan duyulur yağmurda yaklaşan sesiniz

o sersem kırlangıçlar çıkmaz yuvalardan çoğu gitmiş